En toen waren er nog maar twee...

Hola chicos & chicas,

Vanuit een zonnig en warm Oaxaca weer een berichtje. Mirjam en Babs zijn gisteravond met de bus richting Mexico stad vertrokken en vliegen vanavond naar huis. Het is altijd even jammer als de groep uiteen valt maar wij boffen dat we hier nog even mogen blijven!

Gister zijn we met Carol & Fran en een aantal kids naar het nieuwe kindertehuis in Cuicatlan geweest. Het was een prachtige rit door de bergen, met dorpjes in de middle of nowhere. Cuicatlan is een redelijk groot dorp waar veel verschillende indianenstammen in de buurt wonen die nog hun eigen taal spreken. Het was er prima van temperatuur maar andere tijden heel heet.

De kindjes zijn ook hier om op te vreten. Er wonen nu 20 kinderen in de leeftijd van 1,5 tot 15 jaar. Samen met Esteban & Hilda en hun eigen kinderen vormen zij één groot gezin. De grotere kinderen zorgen voor de kleintjes en men is erg lief met elkaar. Een paar moeders van de kinderen helpen mee in het kindertehuis.

De achtergrond van deze kinderen is dat een van hun ouders in de gevangenis zit. Dat hoeft niet te betekenen dat hun ouders ook daadwerkelijk een misdaad hebben begaan want we hebben gehoord dat er vaak iemand van Indiaanse afkomst wordt veroordeeld omdat zij geen Spaans spreken (maar eigen dialect) en zich niet kunnen verdedigen. De kinderen bezoeken hun ouders een keer in de maand. Ook komen er kinderen uit de buurt overdag voor onderwijs en eten.

We hebben de kindjes verblijd met een zakje pepernoten en andere dulces en een regalo (cadeautje). Vooral de bellenblaas viel erg in de smaak! Met de kindjes bij de rio (rivier) gespeeld, wat voor hen ook echt een uitje was. Daarna was het tijd voor la cena (avondeten) wat bestond uit rijst met kip. Wij zien nooit dat ze echt groente eten.

We zijn erg onder de indruk hoe Esteban en Hilda met behulp van Carol & Fran deze kinderen een toekomst bieden. Ook leuk om met eigen ogen te zien hoe het eerder overgemaakte geld van Stichting Guadalupe is besteed. We hebben ze nu kunnen verblijden met een bedrag van EUR 2250,-, waar hier ontzettend veel voor gekocht kan worden.

Nog veel meer te vertellen maar dat bewaren we voor thuis, nu roept de zon en de kinderen in Oacaxa die ook een zakje pepernoten en dulces gaan krijgen!

Muchos besos, Loes & Fleur

P.S. de overstromingen zijn niet in ons gebied en merken er hier niets van, dus geen zorgen om ons.