Mi Oaxaqueno lindo :)

Hola amigos,

Gelukkig doet de site het weer, want het is niet leuk om geen reacties te krijgen! Vandaag is onze laatste dag in Oaxaca :( Lonneke is nu afscheid nemen van de familia Garcia en aan mij de schone taak om een nieuw bericht te schrijven.

Maandag zijn we naar het kindertehuis geweest om de school in actie te zien. Het is een door de overheid erkende school en daarom moeten de kinderen, ook al is het op eigen terrein, een uniform dragen. Carol heeft ons voorgesteld aan alle leraren die het leuk vonden ons te ontmoeten, aangezien wij de fondsen hebben ingezameld voor de bouw van de leskokalen. De kinderen hebben van 14 tot 18 uur les. De kinderen zijn zo enthousiast om les te krijgen en toen de zoemer ging om 2 uur renden ze allemaal naar hun klaslokaal. Wij mochten foto´s en video´s maken terwijl de kinderen les kregen. Was heel leuk om te zien! Carol had in de tussentijd met Hilda (van het kindertehuis in Cuicatlan) gesproken en een lijst met spullen doorgekregen die ze daar nodig hebben. Lonneke en ik zijn lekker gaan shoppen bij Chedraui en hebben soepkommen, bekers, plastic glazen, schriftjes, slippers en 20 meter gordijnstof gekocht. Vooral de gordijnstof vonden ze erg raar en er werd wel 3x gevraagd of we echt 20 meter wilden! Gelukkig hadden we de lege sporttas mee (alle spullen die we mee hadden uitgepakt in het kindertehuis) en daar konden mooi alle nieuwe spullen in. In het hotel vinden ze ons maar vreemd: dan vertrekken we met een volle tas en dan komen we weer terug met een volle tas :) ´s Avonds gegeten bij Biznaga, een heel gezellig restaurant met een binnentuin.

Dinsdag de dag gestart met wat dingetjes regelen, o.a. een tour naar Hierve el Aqua voor vandaag. Maaruh dat is niet doorgegaan... weirdo touragent! Lekker geshopt en een cappucino frio gedronken bij de Italian Coffee Company. Om half 4 hadden we met de familie Garcia afgesproken voor een ¨lunch¨ in 100% Naturalis. Het is hier gebruikelijk om rond die tijd te eten en ´s avonds alleen nog iets lichts. Dit keer gelukkig geen kakkerlak en het eten en het mega grote glas vruchtensap was heerlijk! Daarna nog naar het kindertehuis gegaan en de kindjes waren net uit school. Lekker even met ze gespeeld en geknuffeld! Ook nog even met de leraren gepraat die ervan overtuigd waren dat we Engels spreken in Nederland, maar ze uit die dromen moeten helpen. Op kraamvisite geweest en Mia is prachtig!! Een heel mooi kindje, waar oma Carol erg trots op is. De Italiaan bij de Santo Domingo kon niet ontbreken en daar ´s avonds gegeten. Ook na het 5e jaar herkent de Italiaan mij niet!

Om half 9 werden we ´s woensdags opgehaald door Carol en Sarah om naar Cuicatlan te gaan. Eerst moesten we nog wat shoppen en tegen half 11 zijn we gaan rijden. Een reispilletje ingenomen en dat hielp tegen alle bochten in de bergen. De route erheen is zo mooi met alle bergen op de achtergrond en de vallei waar Cuicatlan ligt is heel groen en vol mangobomen. Tegen half 1 waren we bij de Panaderia Emmanuel. Dat is de bakkerij die met financiele steun van de stichting is gebouwd. Heel gaaf om te zien hoe het is geworden!! En de koekjes en broodjes zijn heerlijk. Het gaat erg goed met de bakkerij en er worden 1600 broodjes en koekjes per dag gebakken. 50% van de opbrengst van de bakkerij gaat naar het kindertehuis in Cuicatlan. De kinderen waren net uit school toen we bij het kindertehuis aankwamen. De bakkerij ligt iets beneden van het kindertehuis. Zo leuk om alle kindjes weer te zien! Voor Lonneke was het de eerste keer en ze vond het erg leuk. Het is (nog) veel kleinschaliger dan in Oaxaca. In Oaxaca wonen nu 70 kinderen en overdag zijn er 30 voor de dagopvang. In Cuicatlan wonen 24 kinderen en overdag zijn er nog 4 kinderen. Alle spullen die we hadden gekocht uitgeladen en het huis van Esteban en Hilda bekeken. Het is fijn dat zij nu een eigen plek hebben en niet meer met hun 3 kinderen een kamer delen in het kindertehuis. En toen alle tijd om met alle schatje te spelen en te knuffelen! Heerlijk gegeten, behalve dan een zwart geroosterde vis die hier en delicatesse schijnt te zijn maar ook Lonneke waagde zich daar niet aan. De kalender met foto´s van het kindertehuis van vorig jaar was een groot succes! Ze vonden het geweldig om zichzelf te zien :) Tegen 17 uur weggegaan zodat Carol in licht door de bergen kon rijden. Helaas werd ze zelf een beetje wagenziek maar ze heeft ons veilig afgezet bij ons hotel. Bij het café van het theater nog een klein hapje gegeten en een lekker glas wijn om te proosten op alles wat er het afgelopen jaar gerealiseerd is in Cuicatlan! We dachten goed uitgelegd te heben dat we een kaasplankje wilden maar we kregen een salade met kaas :)

Vandaag dus onze laatste dag in Oaxaca en naar het kindertehuis geweest om afscheid te nemen. We hadden snoepjes mee om uit te delen en dat vinden de kids altijd jammie! Het is gek want voor zolang kijk je er naar uit om iedereen daar weer te zien en nu is het alweer voorbij... Maar ja, time flies when you´re having fun. Carol komt morgen naar het vliegveld om ons uit te zwaaien. Zo lief! Ze had cadeautjes voor ons en voor de mensen van het TakaTuka Fonds om ze te bedanken. Op het Zocalo wat gedronken en even laten bezinken dat we morgen weggaan. Lonneke zei dat ze hoge verwachtingen had om weer terug te komen en haar verwachtingen zijn overtroffen! Maar Oaxaca is ook zo´n leuke plaats om te zijn. Strakjes gaan we lekker eten en vast wel een glaasje wijn om te proosten om mi Oaxaqueno lindo, mijn mooie Oaxaca!

Morgen vliegen we om 9.40 uur naar Guadalajara. De vlucht duurt 1,5 uur. We zien benieuwd hoe Guadalajara is! Er zal vast een internetcafé zijn dus we laten jullie weten hoe het daar is.

Besos, Lonneke & Fleur